ก่อนอื่น จะขอพรรณนา...บรรยากาศที่อยู่ของตัวเองให้รับทราบกันไว้ก่อน....ผมอาศัยอยู่บนคานไม้ธรรมดาไม่ได้เลิศหรูอะไร ระดับความสูง ยังไม่ค่อยน่าหวาดเสียว อากาศดี ทิวทัศน์ร่มรื่น อยากได้ความสงบได้ อยากได้อากาศบริสุทธิ์ก็มีตลอดเวลา...แต่ปัญหาใหญ่ของมัน คือ...มันอยู่ได้คนเดียว... เคยเผลอลืมตัว ให้คนมาอาศัยร่วม คานถล่มทันที...ก็รู้อยู่ ว่าตกจากที่สูงมันเจ็บ แต่จะโทษใครได้ ไม่ได้ระวังตัวเอง...คราวนี้เลยเข้าใจ..ว่าครั้งต่อไป...ไม่ต้องขึ้นมาหา..แค่กวักมือเรียกขึ้นมา เดี๋ยวจะลงไปหาเอง ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แต่ในเมื่อมีคนอยากอยู่บนนี้กันเยอะ...ถ้าอย่างงั้น...ผมจะสร้างให้เป็นแบบนี้ก็แล้วกัน ไม่รู้ว่าจะชอบกันมั๊ย....จะสร้างให้เป็นชมรม...ส่วนเรื่องวัสดุก่อสร้างคงเอาไว้ก่อนต้องดูที่ปริมาณคนที่จะเข้ามาอาศัย...ค่อยมาเลือกกันที่หลังตามความเหมาะสม..และชมรมที่จะสร้างให้นั้น..จะใช้ชื่อชมรมว่า...."สมาคมคนชั้นสูง"...คือ จะได้มีสถานะ อยู่สูงกว่าคนที่มีคู่ครองแล้วเสมอ เพราะคนเหล่านั้นยอมลดตัวลงมาเพื่อเรียนรู้การมีความสุขแบบชีวิตคู่ โดยที่ยอมทอดทิ้งคนกลุ่มใหญ่ในสมาคม....ชิวิตประจำวันก็ไม่มีอะไรมาก แค่นั่งดูชีวิตคู่ของคนอื่นอย่างมีความสุขและคอยช่วยปรับทุกข์กับคู่ที่มีปัญหาในฐานะที่เรามีความเข้าใจมากกว่า ย่ามว่างเราก็มาสนทนา...เรื่องทำกิจกรรมพิเศษ ให้ญาติผู้ในบ้านพักคนชรา สร้างสรรค์ไว้เพื่อตัวเองในอนาคต...และที่ขาดไม่ได้...พวกเราต้องจัดนิทรรศการสร้างเสริมความเข้าใจ สำหรับคนในสมาคมอย่างสม่ำเสมอ เพราะคนส่วนมากในสมาคมอายุอยู่ในเกณฑ์ที่เกิดสภาวะซึมเศร้า ท้อแท้ได้ง่าย..เราต้องให้เพื่อนๆ ในสมาคม ทุกคนเข้าใจว่าที่เรามารวมตัวกันในที่นี้...ไม่ใช่เพราะว่าเราแปลกหรือไม่มีคุณค่าแต่เรายังหาสิ่งที่เหมาะสมไม่ได้...และหากมีวันใด มีใครทีจะลาออกจากสมาคม ที่จะต้องลงไปใช้ช๊วิตอยู่ข้างล่าง..เราต้องสนับสนุนไม่ใช่อิจฉา...แต่เราต้องช่วยเป็นหูเป็นตาแล้วให้กำลังใจ...เพราะพวกเราต่างเข้าใจกันเป็นอย่างดี...ว่ารถไฟที่มารับเพื่อนเราไป..นั่นคือรถไปขบวนสุดท้าย...ถ้าพลาด...ความซวยน่าจะถามหา...และอาจจะต้องกลับขึ้นมา...ทำสัญญาขอให้พื้นที่ในสมาคม อาศัยอยู่เป็นการถาวร...ซึ่งพวกเราคงไม่สบายใจกันเท่าไรนัก ฮ่าๆๆๆๆ
หากใครสนใจเข้าร่วมสมาคม ติดต่อได้ที่นี่
http://www.facebook.com/ChomRomYouSook
พอเห็นคน ลงจากคาน ขวัญผวา
หรือชะตา ฟ้ากำหนด ให้ทั้งสอง
ต้องพลัดพราก จากความโสด ที่ถือครอง
ร่วมปรองดอง มารวมใช้ หัวใจเดียว
ขอดีใจ และขอให้ คนทั้งคู่
ได้ร่วมอยู่ ใช้ชีวิต พิสมัย
ได้เริ่มต้น การเดินทาง แสนยาวไกล
ได้มั่นใจ ได้ร่วมทาง ได้ถูกคน
ชีวิตคู่ เริ่มต้นอยู่ ด้วยความรัก
แต่พิทักษ์ ให้ยืนยาว นั้นหลายสิ่ง
ต้องยอมรับ ต้องเข้าใจ กันแท้จริง
แล้วทุกสิ่ง ล้วนลงเอย สุขนิรันดร์
เรียบเรียงและประดิษฐ์อักษรโดย ...ชายสุขนิยม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น